کد مطلب:23040 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:16

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

احساس مي كنم كه مشكل رواني و يا بيماري دارم،ولي دوستان مي گويند،نداري و همچنين من با هر كسي كه دوست مي شوم اسرارم را به او مي گويم،ولي بعدا دچار پشيماني مي شوم؟

همان گونه كه دوستان به شما گفته اند شما هيچ مشكل رواني و يا بيماري هاي آن را نداريد و از اين جهت خيالتان راحت باشد. آنچه كه موجب نگراني و آزار شما شده است پيش از آنكه نشانه بيماري باشد نشانه سلامت روان شماست. مشكلي كه براي شما بروز نموده ناشي از تكاپوي شما براي به دست آوردن الگو و چهارچوب لازم براي دوستي هاست. بنا به عللي كه فعلا مجال پرداختن به آن نيست شما احساس نياز به دوستي مي كرده ايد كه كاملا محرم اسرار شما بوده و با شما يك رنگ باشد. اين آرمان بسيار خوبي است ولي واقعيت هاي زمان و جبر محيط آدمي را به احتياط در اين مسأله وا مي دارد. شما به جهت سلامت روان و پاكي طينت خود به سرعت به افراد اطمينان مي كنيد. احساس ما اين است كه قدري در اين زمينه بايد متعادل تر عمل كنيد؛ نه بسيار خوشبين باشيد ونه بدبين. بلكه راه تعادل را پيشه كنيد. با همه دوست شويد ولي به همه اعتماد نكنيد جز آن كه او را امتحان نماييد. اگر هم به كسي اطمينان كامل پيدا كرديد اسرار خود را با او درميان نگذاريد. حضرت علي(ع) در اين زمينه مي فرمايند: « در دوستي اندازه نگه دار چه بسا كه او روزي دشمن تو شود. » (نهج البلاغه ابن ابي الحديد ج 19 ص 156). امام صادق(ع) مي فرمايند: «دوستت را بر رازت مطلع نكن... چه بسا كه دوستت روزي دشمن تو شود» (بحارالانوار ج 75 ص 71) در عين حال زود رنج هم نباشيد. زيرا به دست آوردن دوست مشكل ولي از دست دادن آن آسان است. حضرت علي(ع) مي فرمايند: {Hاعجز الناس من عجز عن اكتساب الاخوان...H}{M؛عاجزترين مردم كسي است كه از به دست آوردن دوست ناتوان باشد و عاجزتر از آن كسي است كه آنچه را به دست آورده ضايع نمايدM} بنابراين سطح توقع خود را از دوستان پايين بياوريد. هم خود را حفظ كنيد وهم دوستي ها را تا زماني كه ان شأالله ازدواج كرده و محرم اسرار پيدا نماييد. آن گاه در صورت اطمينان سردل به او گفته و هراندازه كه مي خواهيد به او محبت كنيد.